Нұрмахан Оразбеков

      Ауыздыларға
сөз бермей

Асыға жүріп өзгермей,

Таразы басын тең ұстап,

Теңселіп тұрған
безбендей.

Елдін сөзіне тез көнбей,

Еңсең бір түсіп езденбей,

Мансапты болған кезде де

Ит көрген ешкі көзденбей;

Басыңнан бір сөз асырмай,

Бағыныштыларыңды
басынбай.

Ақтарып айтар сырынды

Әлдекімдерше жасырмай;

Ылдидан
салса, төске өрлеп,

Дұшпаның бұғып, дос терлеп,

Жана да қоймай бақ кейде,

Қала да қоймай көштен көп;

Ішіп те күліп әр тұста,

Түсіп те жүріп тартысқа,

Әне де міне дегенше,

Келіп те қапсың алпысқа!...

Ұнай ма,
жоқ па бұл батам,

Ұнамаса да
тыңдатам! -

Жүзі кетілмес семсердей

Жарқылдай бер тек, Нұрмахан!

1997жыл.