Сенім

   Ұлы
сенiм! Қонады ол таңдай елiн,

Сонымен өмiр сүрер талмай ерiң.

Қоймаңдағы сақтаулы
байлығыңдай,

Сенiм деген, шiркiн-ай, қандай едiң?

Сол байлықты ұрлатып
алмасам деп,

ұрлатып ап. . .
кедей боп қалмасам деп,

Үмiт пенен шаттықтан күзет қойып,

көмектес деп өлеңге
жармасам кеп.

Сенгiм келед тауға да, белеңге де,

Тайызға да, тұңғиық
тереңге де.

Кәдiмгiдей.
. .Шынымен сенгiм келед,

Осы өмiрдiң
мәнi бар дегенге де.