Ей, Нарыным,
Құм-қобыз боп тарихты қазған,
Кеудең толы сазды ән,
Махамбеттiң даусын саласың,
Мұхит боп ойлап, өзен боп жазған.
Уа, Нарыным!
Шөл иесi - сары құм.
сен жалқын нұрсың,
әлде сарғайған мұңсың,
әлде, шыныңды айтшы,
кiмнiң көзiне құйылған құмсың?
Әлде сен - жүректi баурар,
жырмысың ақ қағазға саулар?
Әлде сен - елеспiсiң құйын боп заулар?
Жоқ! Жыр да емес бұл, елес те емес заулар.
Махамбеттiң басын кескен жаулар,
Тоқтатпаса арам шөптей қаулар.
Бұл - соларды тұрмастай етiп көмем деп,
Құм болуға дейiн шегiнiс жасаған
Таулар!
- 206 просмотров