Кешкі кез. Қызыл шапақ арайланып,Барады түнге қолын жалғағандай.Күміс ай көк аспанды шарайна қып,Қарайды күннің көзін арбағандай. Осы кез күн – сұлуға бір сын еді,Қара түн жақындады қабақ түйіп...Кәрі шал жайменен тек күрсінеді – Кешкілік батқан күнге қарап тұрып. 1966 ж.
- 115 просмотров