ВЕРНУТЬСЯ

 Абыл күйінен от болып сазынан демін,Қашаған – жырмен сірә да,Жазылар ма едің?!Сұр замандардың тоңынаКөмілген бақыт,Көп күттірдің-ауЖұртыңды, қазынам менің!.. Құт – мекен болып жалыннанЖаратылғандарға!..Тарта бер енді, алыбым,Замандарды алға!..Мен сенің алауларыңдыАлдымнан көрем –Мәңгілік бақыт іздегенАдамдар барда!..