Өмірбаян орнына жазылған өлең

        Тамыздың туылыппын төртінде мен,

Сырым көп сендерге әлі шертілмеген.

Қолды сілтеп кетіп ем барлығына,

Қайтадан Алматыға келтірді өлең.

Иттей талап,

шеттетті,

қақпайлады,

Жан дос деген жақыным сатты айлалы.

«Ішкіш,

жүргіш,

жазғаны түк емес", - деп,

Жоғарыға жалалы хатты айдады.

Эфирлерден ән болып естілмедім,

Тым кеш сездім есімнің кеш кіргенін.

Шынымды айтып,

шырылдап,

шырқырап ем,

Сырларыма сенбеді ешкім менің.

Қатты батты,

жаныма сенбегені,

...Шыр айналды уақыттың дөңгелегі.

Бақытсыз көп ақынға қоса салдың,

Айырбастап біреуге сен де мені.

«Ешкім жаза
алмайтын»,-

жырың бар деп,

Шылауыма оралып,

шырылдар кеп.

«Ғайыперен,

қырық шілтен» алдамайды,

Өзімді-өзім алдаймын шыңым бар деп.

Боратқан етектегі есектілер,

Күн сайын жүрегімді өсек тілер.

Жетімдерге қайырым жасап едім,

Күліп жатты сыртымнан есептілер.

Итпен жылдас,

айлас боп арыстанмен,

Дүние екі келмейді алысқанмен.

Алматының аяулы кештерінде

Талай-талай бір жүрдім данышпанмен.

Күншілдіктің,
апыр-ау,

сыры неде,

Топ-топ қазақ...

бастары біріге ме?

Алыс ауыл,

мен сенің үмітің ем,

«Ақтадың», - деп айтпайды бірі неге.

Бірі айтпады-ау,

жылы сөз шіркіндердің,

Жылап тұрып...

тұлпардай сілкінгенмін.

Ей, пенделер,

сендерден жеріген соң,

Жалғыз барып бейітке күрсінгенмін.

Сезгем нұрлы жанымның тазарғанын,

Бізден кейін шыққандар...

жазар бәрін.

Қарайлама артыңа,

қайран менің,

Ақ сапарға аттанған ғазалдарым.