ВЕРНУТЬСЯ

      Өлең ғып несіне оны тізбелейсің,

Сағынып үн қатпайсың, іздемейсің.

Шөлдегі аралдайсың,

Келем деп неге алдайсың,

Сыңарым бола алмайсың,

Оралмайсың.

Сезімді
суытпағын,

Аңсадым құрып
халім.

Жаныма батты-ау
мені ұмытқаның.

Тағы да өте шықты-ау күз дегенің,

Сен мені неге, жаным, іздемедің.

Ай өтті, жылдар өтті көрмегелі,

Сөзіңе, лебізіңе шөлдегелі.