Көгілдір кеш, көк мешіт

       Я хотел бы

Жить и умереть в Париже,

Если бы не было такой земли -

Москва.

В. Маяковский

 

       Көгілдір кеш,

көк мешіт,

жорға бұлақ,

Аспан да - бақ,

жер де - бақ,

жол дағы - бақ.

Мен Ташкентте өлер ем,

Алматым бар,

Құшақ ашып тұрған жоқ ол да бірақ.

Жан-жағымнан қап-қара тасқын қамап,

Жандәрмен күн

қаша алмай бас бұрмалап,

Мен Ташкентте өлер ем,

Саламатхан,

Сенің нөпір шашыңның астында қап.

«Мен қазақпын!

Алматы,

ар ма!» - дедім.

Жылытпады ол мұз болып қалған өңін.

Қапа шығар қазаққа... дедім іштей

Қарындасы секілді хан Кененің.

Тұлдана да
қарайды, сұрлана да

Нөкеріндей көк найза шыңдар ана.

Қатал,

қайсар,

қызғаншақ,

өр көкірек,

Бір нәзіктік бар бірақ бұл қалада.

Бір нәзіктік бар онда... тіксінбелік,

Қайсар қыздың жанын ел ұқсын делік.

Сұлу жүзін жас жуып кетеді әр кез,

Бірақ кірпік қақпайды ол сұп-сұр болып.

Мәйін бұлақ алдымда жорғалады,

...Мешіттерді аралап жол барады.

Мен Ташкентте өлер ем,

Алматы бар,

Тек мен ғана түсінем ол қаланы.