Көктем. Жаңақорған

        Өз жарлығын жасап
акпан бітірді,

Енді наурыз шығарады үкімді.

Тырс-тырс тамған мына суык тамшылар

Қалған күнін санап тұрған сықылды.

Шертемін деп шежірені не түрлі,

Ақарықтың екі езуі көпірді.

Ұзап
барып, қайта оралды жібек жел

«Көкем-аудың» қайырмасы секілді.

Жаңақорған, жаңа ойлар көп менде,

Сенен ұшқан
қарлығаш та, кептер де,

Трасса да, жалғыз аяқ соқпақ та

Барады еніп жасыл отау - көктемге.

Тұсаулы
тай диірменнің түбінде

Басын салды қыстан қалған шігінге.

Көктем бүгін таңсәріден оянып,

Жыр оқып тұр
құмыр құстың тілінде.

Жасыл қырға еңкейді әне бұла күн,

Қол бұлғайсың,
қоңыр ауылым - мұратым.

Қазақтың бір қара шалы тәрізді

Жақсылыққа жол көрсетіп тұратын.