Сыңар Құспен де сырластым

      Сыңар Құспен де сырластым...

Сені жібермеген

Айдының екен.

Мені шідерлеген

Қайғы-мұң екен.

Екеуіміз де кешіктік, сыңар Құсым,

Енді, міне, жолбайлау тұманды шың.

Тұнба
сырдың тұмасын ашып қойсам,

Мұндасыңның жүрегін ұғармысың,

Сырлас көлін қимаған сыңар Құсым?

Көлің жатыр әніңмен әні бірге,

Өзің кетсең, кетердей сәні мүлде.

Сағыштан басқаны жаза алмадым,

Себебі сені күтем әлі күнге.

Сағыныштар жыр құйды санама кеп,

Сорлы көңіл болады соған әлек.

Қиялымнан әлі күн жібермеймін,

«Жалғыз жүріп, жабығып қала ма» деп.

Мен бармын ғой, сыңар Құс, сен егілме,

Сағынамын сол жанды неге күнде?

Жылап бара жатады жалт бұрылып,

«Жары болдым өзгенің» дегенімде.

Махаббат па, аңсау ма өмір деген,

Саған бақыт қайғыру көліңменен.

Сағынышым салмағы батып тұрып,

Менің денем сергиді, көңілденем.

...Көлің жатыр

жарқырап айнадайын,

Көңіл жатыр,

қайда мұң,

қайда уайым?

Сүюдің ызғары да жылы екенін

Мен айттым ғой, сен де айтшы, айналайын.