ВЕРНУТЬСЯ

   Сал
сезім, бекерге бүріспе,

бара
алмай жүрмін деп ірі іске.

тау
жайлы жазылар таудай жыр,

сеземін,
сілкініп жүр іште.

Астана
аспаны жаңғырып,

отты
жыр өзекті жандырып,

сен
жайлы жазылар сөз де асыл

ширығар
жүректе...

Мәңгілік!

Куә
қып жастықтың көл, кешін,

ағыттым
сырымды, сенгесін.

Тауымды
сүйгендей сүйдім мен

Өзіңді...

Сол
сезім өлмесін!..

Өлмесін!

қараша,
1969 жыл.